Η Μαρίνα Κωνσταντίνου γεννήθηκε το 1995 στη Λευκωσία της Κύπρου. Είναι απόφοιτη της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, του Τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών. Φοίτησε στο 3ο εργαστήριο ζωγραφικής με διδάσκοντες τους Τσακίρη Γιώργο, Βασιλακάκη Βασίλη και Παναγιωτάκη Σταύρο.
Στο έργο μου αποτυπώνω όχι άμεσα αλλά συνειρμικά τις σκέψεις και τις ανησυχίες μου γύρω από το πέρασμα του ανθρώπου στην αιωνιότητα, μετά τον θάνατο του. Διαπραγματεύομαι ισχυρές έννοιες που αντιμάχονται μεταξύ τους όπως είναι η αρχή και το τέλος, η ζωή και ο θάνατος, η δημιουργία και η φθορά , η ενίσχυση της συναισθηματικής μνήμης και η ξεθωριασμένη ανάμνηση του παρελθόντος.
Το σώμα ως δοχείο της ψυχής για την επίγεια ζωή, καθώς και το ταξίδι της όταν αποβάλλεται από αυτό δεν είναι για μένα το τέλος, παρά μόνο η αρχή μιας ενδεχόμενης επόμενης ζωής. Με αυτό το κριτήριο, επιλέγω δύο στοιχεία που τα επεξεργάζομαι εξαντλητικά για την τελική πραγμάτωση των έργων μου. Το πρώτο αφορά «άψυχα» αντικείμενα καθημερινής συνήθως χρήσης, που κλειδώθηκαν και ξεχάστηκαν μέσα σε ντουλάπια, άχρηστα κατά κάποιο τρόπο και αδρανή, και το δεύτερο όμορφα και ζωντανά λουλούδια.
«Και αν κάποιος δεν σταματά να υπάρχει όταν πεθαίνει, αλλά όταν σταματήσουμε να τον θυμόμαστε;».
Αυτό το ερώτημα έγινε η αφορμή και η κινητήρια δύναμη για την εκπόνηση του έργου μου. Η ώσμωση των διαφορετικών στοιχείων που αποτελούν τα έργα μου και η ημιδιαφανές αίσθηση που αυτά αναδίδουν, υποδηλώνει τις αναμνήσεις που ξεθωριάζουν μέσα στον χρόνο, καθώς και την αντανάκλαση της ζωής στο θάνατο ή και το αντίθετο, αφού αυτά τα δύο τρομερά στοιχεία αλληλοεπιδρούν σαν συγκοινωνούντα δοχεία.
Στόχος μου είναι ο θεατής. Αυτός μέσα από γνώριμες εικόνες θα ήθελα να οδηγηθεί σε ένα διάλογο με τα αντικείμενα, εγείροντας τις δικές του μνήμες και δημιουργώντας τις δικές του ερμηνείες, ώστε να επικοινωνήσει όχι μόνο οπτικά αλλά κυρίως βιωματικά με το έργο μου.
Add a review